Rezygnacja z urlopu macierzyńskiego przez pracownika jest mocno ograniczona. W pewnych przypadkach stan zdrowia może jednak uzasadniać przerwanie tego urlopu. Sprawdź, kiedy jest to możliwe.

Niezdolność do samodzielnej egzystencji może przerwać urlop macierzyński

Z urlopu macierzyńskiego zrezygnować może przede wszystkim pracownica legitymująca się orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji. Jest to możliwe nie wcześniej niż po wykorzystaniu po porodzie co najmniej 8 tygodni.

Pierwsze 8 tygodni urlopu macierzyńskiego po porodzie musi być bezwzględnie wykorzystane.

W takim przypadku pozostałą część urlopu macierzyńskiego wykorzystuje pracownik:

ojciec wychowujący dziecko, albo
inny członek najbliższej rodziny.

Ewentualnie przez pozostały okres osobistą opiekę nad dzieckiem będzie sprawował ubezpieczony ojciec dziecka lub inny członek najbliższej rodziny, który w celu sprawowania tej opieki przerwał działalność zarobkową.

Rezygnacja z urlopu macierzyńskiego jest możliwa jedynie w przypadku uzyskania orzeczenia lekarskiego potwierdzającego niezdolność do samodzielnej egzystencji. Bez takiego orzeczenia nie wchodzi to w grę.

Pobyt w szpitalu umożliwia przerwanie urlopu macierzyńskiego

Oprócz tego możliwe jest także przerwanie urlopu macierzyńskiego przez pracownicę, która przebywa w:

szpitalu,
innej placówce prowadzącej działalność leczniczą w zakresie stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych.

Powodem pobytu musi być zaś stan zdrowia wykluczający sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem.

Warunkiem przerwania urlopu macierzyńskiego jest więc nie tyle sam stan zdrowia matki a hospitalizacja.

Przykład U matki stwierdzono zaburzenia psychicznie. Nie była jednak z tego powodu hospitalizowana. Nie ma tu zatem podstaw do przerwania urlopu macierzyńskiego.