Resort edukacji przypomina o możliwości korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej także przez uczniów z Ukrainy. Jest to możliwe także wtedy, gdy dziecko ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi nie ma dodatkowych dokumentów – choć nie od razu.

Dokumenty na początku nie są niezbędne

Wsparcie dla uczniów z Ukrainy może być organizowana na podstawie:

informacji dotyczących dziecka, np. stanu jego zdrowia, dysfunkcji rozwojowych lub niepełnosprawności,
dokumentów określających formy pomocy, które powinny być zapewniane w przedszkolu lub szkole, jeżeli dziecko je posiada.

Oznacza to, że w braku stosownych dokumentów rodzic będzie mógł zwrócić się o wsparcie do dyrektora. Ten zaś powinien pomóc w przygotowaniu wniosku do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

W przypadku podejrzenia niepełnosprawności dziecka dyrektor powinien:

poinformować rodziców dziecka o możliwości złożenia do zespołu orzekającego w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej pisemnego wniosku (w postaci papierowej albo elektronicznej) o wydanie orzeczenia, np. o potrzebie kształcenia specjalnego,
wesprzeć rodziców w złożeniu takiego wniosku.

Dodatkowe zajęcia specjalistyczne dla uchodźców

Warto dodać, że jeżeli dane dziecko nie uczęszcza do przedszkola lub szkoły, wówczas orzeczenie wydaje zespół działający w poradniach właściwych ze względu na miejsce zamieszkania tego dziecka.

Dziecko z Ukrainy może uczestniczyć w różnego rodzaju zajęć z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym dodatkowych zajęciach specjalistycznych.

Uczniowie z Ukrainy w szkołach i placówkach specjalnych

Dziecko z Ukrainy może też uczęszczać do szkoły lub placówki specjalnej. Warunkiem jego przyjęcia jest posiadanie:

orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego lub
orzeczenia o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

W braku takiego orzeczenia konieczne jest złożenie wniosku do poradni, zgodnie z powyższym.

Zadania poradni psychologiczno-pedagogicznych

Pomoc w wypełnieniu wniosku dla rodziców dziecka z Ukrainy powinni zapewnić także dyrektorzy poradni psychologiczno-pedagogicznych. Co istotne, nie wszyscy rodzice dysponują dokumentacją medyczną dotyczącą stanu zdrowia dziecka. Dlatego lekarz wchodzący w skład zespołu orzekającego powinien rozstrzygnąć kwestie medyczne związane z wydaniem orzeczenia. Należy brać także pod uwagę ukraińskie odpowiedniki polskich orzeczeń - Висновок про комплексну оцiнку з IРЦ (Iнклюзивно-Ресурсный Центр)/Заключение о комплексной оценке с ИРЦ (Инклюзивно-Ресурсный Центр).

Jak wskazuje MEiN, dokumenty te nie muszą być tłumaczone przez tłumacza przysięgłego.

Przy wydawaniu orzeczeń należy także uwzględnić:

ewentualny brak znajomości języka polskiego albo jego znajomość na poziomie niewystarczającym do korzystania z nauki,
odmienność językową i kulturową dziecka,
konieczność stosowania narzędzi diagnostycznych dostosowanych do możliwości językowych dzieci (w tym testy niewerbalne) i nieobciążonych kulturowo,
wsparcie tłumacza w przeprowadzanych badaniach i wywiadach.

Źródło: