Z tego artykułu dowiesz się, czy artykuły spożywcze zakupione na zajęcia pozalekcyjne, np. dla wychowanków MOS i MOW, należy traktować jako środek spożywczy (par. 4220) czy jako pomoc dydaktyczną (par. 4240) służącą procesowi dydaktycznemu, wychowawczemu, opiekuńczemu. Sprawdź także, jak klasyfikować wydatki na artykuły plastyczne wykorzystywane na zajęciach pozalekcyjnych rozwijających zainteresowania uczniów.

Klasyfikacja budżetowa odgrywa bardzo ważną rolę w finansach publicznych. Każdorazowe zaklasyfikowanie wydatku wymaga przeprowadzenia szczegółowej analizy charakteru wydatku i określenia przesłanek służących jego zaklasyfikowania do konkretnego paragrafu klasyfikacji budżetowej wydatków.

Właściwa klasyfikacja wydatku zależy m.in. od:

opisu na fakturze,

merytorycznego opisu faktury przez upoważnionego do tego pracownika,

zaklasyfikowania pod względem formalnoprawnym.

Jak zaklasyfikować wydatki na artykuły spożywcze?

Klasyfikacja wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych na potrzeby zajęć pozalekcyjnych wymaga zwrócenia uwagi na objaśnienia do rozporządzenia Ministra Finansów z 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych.

Zgodnie z objaśnieniami do paragrafu 421 „Zakup materiałów i wyposażenia” nie zalicza się do niego zakupu środków żywności.

Odnosząc się do sposobu ewidencjonowania wydatków na środki żywności (artykuły spożywcze), należy zauważyć, że objaśnienia do paragrafu 422 „Zakup środków żywności” jednoznacznie wskazują, że obejmuje on pełne wydatki na zakup produktów żywnościowych. Może być tu kwalifikowany nie tylko zakup jedzenia dla osób korzystających z internatów i stołówek lub dla podopiecznych, ale także dla przedstawicieli innych jednostek.

Jak zaklasyfikować wydatki na materiały pomocnicze?

Natomiast do § 424 „Zakup pomocy naukowych, dydaktycznych i książek” zaliczamy zakup materiałów służących do zajęć dydaktycznych oraz dotyczące zakupu wydawnictw fachowych przeznaczonych jako materiały pomocnicze niezbędne do prawidłowego wykonywania swoich obowiązków.

Jeśli chodzi o możliwość zastosowania paragrafu 424 w celu zaklasyfikowania wydatków na zakup materiałów dydaktycznych, pomocniczych itp., to należy rozróżnić, które artykuły zakupione na zajęcia pozalekcyjne służą rozwojowi edukacyjnemu i dydaktyczno-wychowawczemu uczniów. Ocena tego zależy od interpretacji osoby opisującej fakturę pod względem merytorycznym, która najlepiej zna sposób wykorzystania zakupionych dla jednostki artykułów.

Pomoc dydaktyczna powinna być możliwa do wykorzystania w procesie dydaktycznym i służyć tylko do celów edukacyjnych.

Co zalicza się do środków dydaktycznych?

Środkami dydaktycznymi mogą być również:

książki,

mapy,

modele,

płyty,

taśmy,

filmy,

programy i gry edukacyjne,

instrumenty muzyczne,

urządzenia techniczne, za pomocą których są udostępniane, czyli: odbiorniki radiowe, telewizyjne, komputery, odtwarzacze video/DVD, projektory, tablice multimedialne (interaktywne) itp.

Zadaniem ww. zakupów jest ich wykorzystanie w procesie dydaktycznym, dostarczanie uczniom różnorodnych bodźców oddziałujących na ich zmysły. Dzięki środkom dydaktycznym uczniowie mogą lepiej i szybciej zdobywać wiedzę i nowe umiejętności. W takim przypadku pomoce dydaktyczne ujmowane są w paragrafie 424 „Zakup pomocy naukowych, dydaktycznych i książek”.

Zasadne wydaje się, aby wydatki na zakupy artykułów spożywczych do przeprowadzenia pozalekcyjnych zajęć kulinarnych ująć w paragrafie 422 „Zakup środków żywności”.

Ostateczna decyzja o sposobie klasyfikowania wydatku do właściwej podziałki klasyfikacji budżetowej należy do kierownika jednostki, który dysponuje pełną wiedzą o stanie faktycznym określonego zdarzenia i może dokonać analizy charakteru danego wydatku.

Marta Banach