Dodatek motywacyjny jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych składników wynagrodzenia nauczyciela. Toczą się spory, czy dodatek ten powinien być przyznawany wszystkim nauczycielom, czy też nie. W artykule przedstawiamy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który definiuje charakter dodatku motywacyjnego i pomaga wyeliminować wątpliwości.
Dodatek motywacyjny został wprawdzie wymieniony w art. 30 ust. 1 Karty Nauczyciela jako składnik pensji nauczyciela. Niemniej jednak nie oznacza to, że jest obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia nauczyciela należnym każdemu nauczycielowi.
Dlaczego dodatek motywacyjny ma odmienny status? Wynika to z jego specyfiki, doskonale wyjaśnionej w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Dodatek motywacyjny przysługuje więc za pracę o ponadprzeciętnej jakości, spełniającą kryteria sprecyzowane w regulaminie wynagradzania nauczycieli (art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela). Nie każdy nauczyciel wykonuje pracę o takiej jakości, dlatego właśnie nie każdy nauczyciel otrzyma dodatek motywacyjny.
Nie stoi to w sprzeczności z tezą, że w regulaminie wynagradzania nie należy określać przesłanek pozbawiania (tzw. negatywnych) nauczyciela dodatku motywacyjnego. Teza ta jest uzasadniona, ponieważ brak jest podstawy prawnej do określenia takich przesłanek w regulaminie (art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela).
Z drugiej strony nie są prawidłowa spotykana czasami praktyka polegająca na pozbawianiu wszystkich nauczycieli prawa do dodatku motywacyjnego. Wystąpienie sytuacji, w której żaden z nauczycieli szkoły nie spełnia kryteriów przyznawania dodatku przyjętych w regulaminie wynagradzana, nie jest prawdopodobne. Choć te kryteria są uznaniowe, to jednak przyjęcie, że nikt nie spełnił ich przez długi okres czasu, z cała pewnością jest błędne.
Brak konsultacji
w najbliższym czasie
Brak nadchodzących wydarzeń