Dokument archiwalny

Na stronie internetowej MEN ukazało się stanowisko w sprawie podstaw prawnych przyjmowania do polskich szkół publicznych obywateli polskich powracających z zagranicy i cudzoziemców. Zapoznaj się z wyjaśnieniem porządkującym te kwestie.

Obywatel polski powracający z zagranicy - rozporządzenie MENiS z 20 lutego 2010 r.

Obywateli polskich powracających z zagranicy przyjmuje się do szkół publicznych na podstawie przepisów rozporządzenia MENiS z 20 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych.

Oznacza to, że obywateli polskich, którzy ukończyli szkołę za granicą (klasę, dany etap edukacji w szkole za granicą) lub szkołę dla dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą, przyjmuje się na podstawie:

świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę za granicą i
ostatniego świadectwa szkolnego wydanego w Polsce, jeżeli uczeń takie posiada.

Kandydat będący obywatelem polskim nie musi nostryfikować świadectwa uzyskanego za granicą. Oznacza to, że nie musi posiadać zaświadczenia o uznaniu świadectwa zagranicznego za równorzędne odpowiedniemu świadectwu polskiej szkoły publicznej, wydanym przez kuratora oświaty zgodnie z rozporządzeniem MEN z 6 kwietnia 2006 r. w sprawie nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą.

Podstawą przyjęcia obywatela polskiego do polskiej szkoły publicznej jest wyłącznie świadectwo (zaświadczenie) wydane przez szkołę za granicą.

Dokumenty przedstawione dyrektorowi szkoły są podstawą do podjęcia przez dyrektora decyzji o przyjęciu danego ucznia do szkoły. Kwalifikacja do odpowiedniej klasy następuje na podstawie sumy lat nauki szkolnej ucznia.

Cudzoziemiec - rozporządzenie MEN z 1 kwietnia 2010 r.

Przyjmowanie cudzoziemców do szkół publicznych odbywa się na podstawie przepisów rozporządzenia MEN z 1 kwietnia 2010 r. w sprawie przyjmowania osób niebędących obywatelami polskimi do publicznych przedszkoli, szkół, zakładów kształcenia nauczycieli i placówek oraz organizacji dodatkowej nauki języka polskiego, dodatkowych zajęć wyrównawczych oraz nauki języka i kultury kraju pochodzenia.

Oznacza to, żecudzoziemcy przyjmowani są:

do publicznych przedszkoli, klas pierwszych szkół podstawowych i do szkół artystycznych na warunkach i w trybie dotyczących obywateli polskich;
do klas II-VI publicznych szkół podstawowych oraz do publicznych gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych, zakładów kształcenia nauczycieli i placówek na podstawie:

świadectwa lub innego dokumentu stwierdzającego ukończenie za granicą szkoły lub kolejnego etapu edukacji, uznanego - zgodnie z odrębnymi przepisami - za równorzędne polskiemu świadectwu ukończenia odpowiedniej szkoły lub świadectwu dojrzałości, lub
świadectwa, zaświadczenia lub innego dokumentu wydanego przez szkołę za granicą, potwierdzającego uczęszczanie przez cudzoziemca do szkoły za granicą i wskazującego klasę lub etap edukacji, który cudzoziemiec ukończył w szkole za granicą, oraz dokumentu potwierdzającego sumę lat nauki szkolnej cudzoziemca.

W przypadku, gdy cudzoziemiec nie może przedłożyć wymienionych dokumentów, zostaje przyjęty i zakwalifikowany do odpowiedniej klasy lub na odpowiedni semestr na podstawie rozmowy kwalifikacyjnej. Rozmowę kwalifikacyjną przeprowadza dyrektor szkoły.

W tym przypadku także dyrektor nie może zobowiązać cudzoziemca do przedstawienia zaświadczenia o nostryfikacji.

Bez nostryfikacji świadectwa wydanego za granicą!

Zatem obowiązuje jednolita zasada, niezależnie, czy osoba jest obywatelem polskim, czy cudzoziemcem - osoba zainteresowana kontynuacją nauki w polskim systemie oświaty, powinna być przyjęta do polskiej szkoły publicznej bez zobowiązywania jej do uzyskania nostryfikacji świadectwa uzyskanego za granicą.

Procedura nostryfikacji jest wszczynana na wniosek zainteresowanej osoby i ma charakter fakultatywny.